این همه آدم توو دنیا بود چرا من
من که قلبم خیلی تنها بود چرا من
من دلم خونِ خسته از عشقم
بازم آوردی اشکو توو چشمم
چرا من چرا من ......
دل بُریدم از یه دنیا خسته بودم گیج و تنها
هم صدایِ بغضِ ابرا گریه کردم من خدایا
راه میرفتم توو خیابون دل شکسته خیلی داغون