ساعت ثانیه وار رها تو قافیه ها
امد به باقی راه واسه گوش تو ساقی ناب
پیرامون حاشیه پر پیام تو قافیه گم
اماده راهی عمق یه استعداد ذاتی بمب
ولی چی بگم بشه ملکه ی ذهنی که پر خش و ترکه
بگم همه چی خوبه کلکه مرهم زخم تو نمکه
رنگ میره به تیرگی سکوت عمیق اپیدمی
بذار نمک و بریزن و الا بعد
این شبا سپیده نی نه
چشم و بستم تو اوج فکر
چشم من بازه پشت پلک
میشینم کنج ذهن به انتظار یه معجزه
کله به رقم گرم یک صفر عقب گرد
همینو نمه میرم تا اونجایی که دست خواب یهو یقم کرد
ولی دیگه نمیذارم که بازم بگذره چک میزنم خوابم بپره
عجیب اینه هر چقدر که حالم بد تره کارم بهتره
اونی که تا طلوع آفتاب بیداره کم میخوابم چون خواب خواب میاره
از در و دیوار خونه داستان میباره
آشنا و بیگانه واسه داشته هات میخوانت
نگاهم به اون گوشه دکمه یه لکه خون روشه
برو فشارش بده شهر و با حرفات باز به چالش بکش
تو نگاه تو یه چوب خشک بی آب و خاک ولی رو به رشد
نگاه میکنم به دور وبرم میکروفن و نمیگیرم توی مشت
من آسمان و سقفم میبینم پای کار تو خلوت میشینم
تازه ها رو تو دفتر میچینم واژگانو رو کلت میگیرم
جنگ نرم مگه نه فکت رپ فک لق
متفکرم خشکه حنجرم پشت پنجرم
دند نرم کاسبا چهارچوبو و قالبا غریب و آشنا
من رو خاک ریز باورام وایستادم
دند نرم کاسبا چهارچوبو و قالبا غریب و آشنا
من رو خاک ریز باورام وایستادم
جای خون می لوله سم نون و میکشی از میون سنگ
جالب اینه که چه ببری ببازی بلدن بگن میدونستم
تنه ی دشمن طعنه ی دوست جا خالی میدم من همه ی روز
این ماجرا ادامه داره تا زمانی که بشی آفتاب لبه ی گور
هر روز بی حس تر پر ایده ولی بی بستر
مگه میشه تو بتونی جا بدی تموم آب دریا رو تو استخر
عصبی لبریز حرارت نمیگم انگیزه ندارم
وقتی که هنر و زمین زدن من باید از دست و پاش سنگ ریزه درآرم
در حال عبور از گله گوش های مریض و عفونت کرده
ساقی بیا که عشق ندا میکند شجریان کامل